നിഴലുകള് കരയാറില്ല
പരിചിതമായ
പല മുഖങ്ങളും
തന്നു മടങ്ങുന്ന
കനമുള്ള
അപരിചിതത്വം ..
എന്നിട്ടും,
എന്തെ നാം
കാണ്ന്നില്ല ,
വെയിലിന്
മറവില്
ഉമ്മവെച്ചു വീണ്ടും
യാത്ര പറയും
നമ്മുടെ നിഴലുകളെ .........
ഒരിക്കലും നിലക്കാത്തൊരു നിലവിളി നെഞ്ചിൽ കുഴിച്ചിടുന്നു.. ഇതു കായ്ക്കും, മരമാകും, പൂക്കും.. അന്നെല്ലാ ഇലകളിലും നിന്റെ പേരെഴുതി വസന്തത്തോട് ഞാൻ പകരം ചോദിക്കും ...
എന്റെ ജനാലയരികിൽക്കൂടിയാണ് അവളുടെ കുതിര ഓടിപ്പോയത് ഞാനപ്പോൾ കുങ്കുമം വീണു ചീത്തയായ ഭൂപടം തുടച്ച് വൃത്തിയാക്കാൻ പരിശ്രമിക്കുകയായിരുന...
No comments:
Post a Comment