പൂക്കാത്ത ചെമ്പരത്തികള്‍ ..
തടവറയെ പേടിക്കാത്ത
കരയാത്ത,
ചിരിക്കുന്ന
വിപ്ലവകാരിയായ അച്ഛന്‍.
അച്ഛനെ കുറിച്ചോര്‍ക്കുമ്പോള്‍,
ഓര്‍ത്തോര്‍ത്തു പറയുമ്പോള്‍
അവന്റെ തല ഉയര്‍ന്നു നിന്നു.
വിഷക്കമ്പനിക്കെതിരെ
അച്ഛന്‍ സമരം നടത്തി,
പോലീസ് കൊണ്ടുപോയെന്ന്‍
അമ്മ പറഞ്ഞു.
ഒരിക്കല്‍ തിരിച്ചുവന്നു
കമ്പനി പൂട്ടിച്ചവന്‍
നാട് മുടിച്ചവന്‍
പലരും പലതും പറഞ്ഞു,
അച്ഛന്‍ മിണ്ടാതായി
ചിരിക്കാതായി
എപ്പോളും മൗനത്തില്‍
മുകളില്‍ കുത്തിയിരിക്കും
ചിലപ്പോള്‍ ദേഷ്യപ്പെടും.
വൈദ്യന്‍ വന്നു,
അമ്മയോടെന്തൊക്കെയോ
കുശുകുശുത്തു
എഴുത്തുപുരയില്‍ പൂട്ടിയിട്ടു.
അവനെ കാണുമ്പോള്‍ മാത്രം
ചിരിച്ചു കാണിച്ചു.
"അച്ഛനെന്നാ പറ്റിയേ"
ഉത്തരമില്ലാതയായപ്പോള്‍
ചോദ്യങ്ങളെ വടക്കേ കോലായില്‍ നിന്ന്
പറത്തിവിട്ടു.
അച്ഛന്‍ കിടക്കാറുള്ള
മുറിയുടെ വാതില്‍ക്കല്‍
തല ചേര്‍ത്തിരിക്കുമ്പോള്‍
ഒരിക്കല്‍, അമ്മ പറഞ്ഞു...
ഒരിക്കലും,
അച്ഛനെപ്പോലെയാകരുതെന്ന്‍
അവനൊന്നും മിണ്ടിയില്ല.
സ്കൂളില്‍ കൂട്ടുകാര്
"ചെമ്പരത്തി ചെവിയില്‍ ചൂടിക്കെടാ"
കളിയാക്കി.
അന്നാദ്യമായി ഒരിക്കലും കരയാത്ത
അച്ഛനെ ഓര്‍ത്ത് അവന്‍ കരഞ്ഞു.
അച്ഛന്റെ ഓര്‍മ്മകളുടെ ചുമരില്‍
" തടവറ ജീവിച്ചിരിക്കുന്നവര്ക്കുള്ളതാ
ചുവന്നു കൊടി പുതച്ച് നിന്നിരുന്നു.
വലുതായപ്പോള്‍ തെരുവിലൂടെ
അവന്റെ ശബ്ദം മുഴങ്ങി കേട്ടു.
എതിര്‍ത്തവരെ വെല്ലുവിളിച്ചു.
അന്നത്തെ കുട്ടികള്‍
മീശ തടവി അടക്കം പറഞ്ഞു.
അവനും മൂപ്പരെപ്പോലെയായി.
ലോകമേ ഒരു തടവറ
അവന്‍ പത്രം വായിക്കാതെയായി
വാര്‍ത്ത കേക്കാതായി
പുറത്തിറങ്ങാതെയായി
"എല്ലാവര്‍ക്കും ഭ്രാന്താണ്"
അവനിലൂടെ ഒരു മുദ്രാവാക്യം
ആര്‍ത്തുവരുന്നതമ്മ കണ്ടു,
അച്ഛന്‍ ..
വീടിന്റെ കന്നി മൂലയില്‍
അവനൊരു ചെമ്പരത്തി നട്ടു.
വെള്ളമൊഴിച്ച്
സ്നേഹിച്ചു വളര്‍ത്തി.
അവള് പൂത്തുനില്‍ക്കുമ്പോള്‍
അവന്‍ വിളിച്ചു പറയും
എനിക്കും അച്ഛനെപ്പോലെയാകണം.
ഒരുനാള്‍ അവനും നാടുവിട്ടു.
പോകും മുന്പ് കരിക്കട്ടകൊണ്ട്
ചുമരില്‍ ഇങ്ങനെ എഴുതിയിരുന്നു.
""അച്ഛനായി ഞാനൊരു
ചെമ്പരത്തി കൂടെ കരുതുന്നു""...
തടവറയെ പേടിക്കാത്ത
കരയാത്ത,
ചിരിക്കുന്ന
വിപ്ലവകാരിയായ അച്ഛന്‍.
അച്ഛനെ കുറിച്ചോര്‍ക്കുമ്പോള്‍,
ഓര്‍ത്തോര്‍ത്തു പറയുമ്പോള്‍
അവന്റെ തല ഉയര്‍ന്നു നിന്നു.
വിഷക്കമ്പനിക്കെതിരെ
അച്ഛന്‍ സമരം നടത്തി,
പോലീസ് കൊണ്ടുപോയെന്ന്‍
അമ്മ പറഞ്ഞു.
ഒരിക്കല്‍ തിരിച്ചുവന്നു
കമ്പനി പൂട്ടിച്ചവന്‍
നാട് മുടിച്ചവന്‍
പലരും പലതും പറഞ്ഞു,
അച്ഛന്‍ മിണ്ടാതായി
ചിരിക്കാതായി
എപ്പോളും മൗനത്തില്‍
മുകളില്‍ കുത്തിയിരിക്കും
ചിലപ്പോള്‍ ദേഷ്യപ്പെടും.
വൈദ്യന്‍ വന്നു,
അമ്മയോടെന്തൊക്കെയോ
കുശുകുശുത്തു
എഴുത്തുപുരയില്‍ പൂട്ടിയിട്ടു.
അവനെ കാണുമ്പോള്‍ മാത്രം
ചിരിച്ചു കാണിച്ചു.
"അച്ഛനെന്നാ പറ്റിയേ"
ഉത്തരമില്ലാതയായപ്പോള്‍
ചോദ്യങ്ങളെ വടക്കേ കോലായില്‍ നിന്ന്
പറത്തിവിട്ടു.
അച്ഛന്‍ കിടക്കാറുള്ള
മുറിയുടെ വാതില്‍ക്കല്‍
തല ചേര്‍ത്തിരിക്കുമ്പോള്‍
ഒരിക്കല്‍, അമ്മ പറഞ്ഞു...
ഒരിക്കലും,
അച്ഛനെപ്പോലെയാകരുതെന്ന്‍
അവനൊന്നും മിണ്ടിയില്ല.
സ്കൂളില്‍ കൂട്ടുകാര്
"ചെമ്പരത്തി ചെവിയില്‍ ചൂടിക്കെടാ"
കളിയാക്കി.
അന്നാദ്യമായി ഒരിക്കലും കരയാത്ത
അച്ഛനെ ഓര്‍ത്ത് അവന്‍ കരഞ്ഞു.
അച്ഛന്റെ ഓര്‍മ്മകളുടെ ചുമരില്‍
" തടവറ ജീവിച്ചിരിക്കുന്നവര്ക്കുള്ളതാ
ചുവന്നു കൊടി പുതച്ച് നിന്നിരുന്നു.
വലുതായപ്പോള്‍ തെരുവിലൂടെ
അവന്റെ ശബ്ദം മുഴങ്ങി കേട്ടു.
എതിര്‍ത്തവരെ വെല്ലുവിളിച്ചു.
അന്നത്തെ കുട്ടികള്‍
മീശ തടവി അടക്കം പറഞ്ഞു.
അവനും മൂപ്പരെപ്പോലെയായി.
ലോകമേ ഒരു തടവറ
അവന്‍ പത്രം വായിക്കാതെയായി
വാര്‍ത്ത കേക്കാതായി
പുറത്തിറങ്ങാതെയായി
"എല്ലാവര്‍ക്കും ഭ്രാന്താണ്"
അവനിലൂടെ ഒരു മുദ്രാവാക്യം
ആര്‍ത്തുവരുന്നതമ്മ കണ്ടു,
അച്ഛന്‍ ..
വീടിന്റെ കന്നി മൂലയില്‍
അവനൊരു ചെമ്പരത്തി നട്ടു.
വെള്ളമൊഴിച്ച്
സ്നേഹിച്ചു വളര്‍ത്തി.
അവള് പൂത്തുനില്‍ക്കുമ്പോള്‍
അവന്‍ വിളിച്ചു പറയും
എനിക്കും അച്ഛനെപ്പോലെയാകണം.
ഒരുനാള്‍ അവനും നാടുവിട്ടു.
പോകും മുന്പ് കരിക്കട്ടകൊണ്ട്
ചുമരില്‍ ഇങ്ങനെ എഴുതിയിരുന്നു.
""അച്ഛനായി ഞാനൊരു
ചെമ്പരത്തി കൂടെ കരുതുന്നു""...
No comments:
Post a Comment